Het maakt niet uit hoe oud je bent: zo nu en dan moet je de slingers ophangen. Daarover en meer, in mijn weekupdate. En verder: een trip down memory lane (iets met Suske en Wiske), en een spannende Agatha Christie. Plus: een zomers recept van De Griek. Happy weekend!
Deze week sprak ik een vriendin die net de veertig heeft aangetikt. Ze vertelde dat ze bezig was een vrijgezellenfeestje te organiseren, maar dat de vriendinnen van de aanstaande bruid niet zo'n trek hadden in een workshop paaldansen, cocktails shaken of überhaupt in een activiteit waarbij fysieke inspanning dan wel liters drank op het programma zouden staan. Een meter bier bestellen in een kroeg, shotjes tikken in een karaokebar (mochten die open zijn geweest)? Dat was duidelijk niet de bedoeling. "Ze zijn allemaal een stukje ouder hè, dan ben je niet meer zo wild," verzuchtte ze. Om daaraan toe te voegen: "Ze gaan toch richting de vijftig. Net als jij."
Ik verslikte me bijna in mijn koffie. Doe eens even relaxed vrouw!
Ik verslikte me bijna in mijn koffie. Niet meer zo wild? Richting de vijftig? Doe eens even relaxed vrouw! Nou weet ik wie het zegt, en ben ik sowieso niet zo snel op mijn teentjes getrapt, maar ik moest het toch even laten bezinken. Ik kan er niet omheen dat ik steeds vaker met mevrouw wordt aangesproken en vandaag realiseerde ik me bij het invullen van een online formulier dat ik wel héél ver naar beneden moest scrollen om mijn geboortejaar aan te klikken. Confronterend.
Op jouw leeftijd
Het deed me denken aan een situatie, zo'n twee jaar geleden, waarin ik heel vrolijk, pré-corona stond te dansen op een festival, en ik plotseling een paar millenials naar me zag staren. Ik raakte met hen in gesprek en dat begon op zich goed, want ik kreeg complimenten over mijn outfit, mijn dansmoves en mijn uitstraling. Maar toen we elkaar een fijne avond toewensten en afscheid namen, draaide er eentje zich om, en fluisterde me toe: "Ik hoop dat ik op jouw leeftijd ook gewoon uitga. Heel tof om te zien dat ouderen nog steeds naar festivals gaan.” Weer verslikte ik me, dit keer in mijn lauwe festivalbiertje. "Ok, thanks I guess?" mompelde ik vertwijfeld en ineens voelde ik me heel, heel oud.
Laten we blijven flirten
Onzin natuurlijk, want age is nothing but a number en ik ben ervan overtuigd dat er geen leeftijdslimiet zit aan uitgaan, avonturen beleven, flirten, je zo nu en dan als een kind gedragen (waarmee ik doel op ongegeneerd de slappe lach hebben, huppelen in het bos, tekeningen maken – niet op hysterische woedeaanvallen in de supermarkt, want dat zou ongemakkelijk zijn).
Weet je, ik ben trots op mijn leeftijd. Ik vind deze fase in mijn leven oprecht leuk, want ik ben inmiddels niet meer zo snel van mijn stuk te brengen, weet wat ik wil en wat ik pertinent niet meer wil. Dingen waarover ik mijmerde in mijn puberdagboek, zijn in veel gevallen werkelijkheid geworden. Een Griekse verkering bijvoorbeeld, want dat leek me zo romantisch (en dat is het ook). Mijn geld verdienen met iets wat ik al mijn hele leven het liefste doe (schrijven, vaak gecombineerd met reizen). Gezond en domweg gelukkig zijn.
Als je jong bent, realiseer je je niet hoe beeldschoon je eigenlijk bent.
Ik heb een gelijkwaardige relatie, zit lekker in mijn vel. Dat vel is wellicht minder strak dan op mijn twintigste, maar op die leeftijd wist ik mijn lijf veel minder te waarderen dan nu. De balans tussen mijn lichaam en geest was toen totaal nog niet uitgekristalliseerd. Dat is wellicht de tragedie van de jeugd: als je jong bent, realiseer je je niet hoe beeldschoon je eigenlijk bent. Dat gevoel van eigenwaarde wordt overstemd door onzekerheden en peer pressure. Naarmate je ouder wordt, zou je jezelf als jonkie wel toe willen schreeuwen: je bent prachtig zo. Maar wijsheid komt met de jaren, en gelukkig blijft schoonheid zich ontwikkelen – van binnen en van buiten.
Zo, en dan ga ik nu even heel hard muziek opzetten en een dansje doen in de woonkamer. En ik ben van plan dat te blijven doen, ook als ik écht bejaard ben.
1. SHOPTIP VAN DE WEEK
Dit gezegd hebbende, spelen er ook bij mij gedachten die me vertellen wat nog wel, en wat écht niet meer kan, bijvoorbeeld qua outfits. Laat ik dat anders formuleren: wat wel, en niet meer bij me past. Me überhaupt nog past. Op één van de vele regenachtige zondagen deze maand besloot ik heel Marie Kondo mijn kledingkast uit te spitten. Wat sparks joy, en wat niet? Ik maakte twee stapels. Het resultaat: een lila Hello Kitty t-shirt, een low-waist spijkerbroek, wat minuscule kanten niemendalletjes, een ultrakort leren rokje en een paar kanariegele, torenhoge pumps. Tja. Die gingen op de stapel 'wegbrengen' dan wel verkopen via Vinted.
Wat ik hield? Een tijdloze spijkerbroek van Levi's die mijn ronde vormen mooi accentueert, een paar peperdure enkellaarzen van Guess, krakendwitte t-shirts van de Zeeman en een waanzinnig mooie vintage jurk die ik van mijn moeder heb overgenomen.
Van hippie child naar stijlvolle Parisienne
Die zondagmiddag besloot ik dat de tijd was aangebroken mezelf een kledingstijl aan te meten die iets minder hippie child, iets meer Parisienne was. Minder hysterisch, meer klassiek. En met name: van goede kwaliteit. Niet door invloeden van buitenaf, maar omdat het goed voelde. Want met fast fashion, waarbij je gedachteloos door de Primark loopt en daar goedkope kledingstukken in je mandje gooit waarvan je stiekem wel weet dat er kinderarbeid aan te pas kwam, daar ben ik echt klaar mee. Liever investeer ik in een capsule wardrobe met duurzame items. Sexy, simpel en iets meer doordacht dan voorheen. Al zal er altijd een hysterisch jurkje in mijn kast hangen. Life is jus too short to be boring.
In Sex and the City 2 vertelt iemand uit een kledingwinkel Samantha wat voor kleren zij op haar leeftijd moet dragen. Haar antwoord: ‘I’m fifty-fucking-two, and I will rock this dress.” Go, Girl.
Sentimentele waarde
Zonder schuldgevoel shoppen doe je onder meer bij Filippa K, een Scandinavisch merk dat staat voor comfort, stijl en duurzaamheid. Oh, en dat Hello Kitty shirt? Dat heb ik uiteindelijk toch gehouden. Sentimentele waarde zullen we maar zeggen.
2. KIJKTIP VAN DE WEEK
Over stijlvolle outfits gesproken, ik ben gek op mode uit roaring twenties en jaren dertig. Gekke hoedjes, zwierige jurkjes en smokings voor vrouwen, fantastisch. Rode lippenstift erbij, een sigarettenpijpje en vet aangezette wimpers: op en top vrouwelijk. Komt door mijn moeder, die heeft al sinds zo lang ik me kan herinneren een voorliefde voor de Charleston-stijl. Het is een stijl die je terug kan vinden in de verfilmingen van Agatha Christie boeken. Op wederom een regenachtige avond stuitte ik deze week op de verfilming van Christie's best verkochte boek: And then there were none.
Er is een moordenaar onder ons
Het verhaal speelt zich af aan het einde van de jaren dertig, wanneer tien mensen die elkaar niet kennen worden uitgenodigd op een klein eilandje voor de kust van Devon: Soldier Island. Als ze één voor één vermoord worden, moeten ze samenwerken om te overleven. Eén ding is duidelijk: ze hebben allemaal iets te verbergen. En één van hen is de moordenaar. Waanzinnig spannend en met recht een klassieker. Je kunt HIER de trailer zien. De volledige mini-serie kun je terugkijken op BBC First of via Dailymotion.
3. PODCAST VAN DE WEEK
Ok, mijn podcast review van deze week is er wellicht eentje voor de liefhebber, want 15 afleveringen lang gaat het over Suske en Wiske. Dat is vrij veel, en ik weet niet of ik ze allemaal ga luisteren. Maar het boeide me vanaf de eerste aflevering.
Het wierp me terug naar mijn kindertijd, toen ik op bezoek was bij mijn opa en stiefoma, en mezelf op het stapelbed verloor in de avonturen van deze beroemde striphelden. De Perenprins, de Ringelingschat, de Bronzen Sleutel: wie is er niet groot mee geworden? Wat ik was vergeten: er was ooit een poppenserie op tv, met als tune: "Suske en Wiske en Tante Sidonia, en dan natuurlijk Lambiek en Jerom, zijn beste vriendjes en gaan altijd samen....op avontuur en dan samen weer om." Enfin, dat heb je dus voor de rest van de dag in je hoofd (als je een kind bent van de jaren zeventig/tachtig).
Trip down memory lane
Een heerlijke trip down memory lane kortom, ook nog eens verteld door iemand met een ontzettend fijne stem. De verteller wist interviews te regelen met de tekenaars, de erven van wijlen Willy Vandersteen, en de voorzitter van de Suske & Wiske fanclub (die bestaat). Een verrassend leuke podcast met een flinke dosis nostalgie. De Perfecte Podcast kun je HIER terugluisteren.
4. RECEPT VAN DE WEEK
Summer is coming, dus tijd voor zonnige gerechten! Bij gebrek aan inspiratie vroeg ik vanavond De Griek maar weer eens om een fijn receptje. Die fronste zijn wenkbrauwen, keek een paar minuten uit het raam en kwam toen met the ultimate feta dip. Lekker om je stokbroodje in te dippen, om op je toastje te doen of als side dish bij gegrilde groenten of gebakken aardappeltjes. Eigenwijs als ik ben besloot ik niet alleen zijn recept te volgen, maar ook een rondje Google te doen. Blijkt die fetadip een enorme hit te zijn op TikTok. Whatever, dit is het recept van mijn lief, en hij hoeft er verder geen likes mee te scoren. Je vindt HIER een lekker recept.
5. COCKTAIL VAN DE WEEK
Mijn beste vriendinnetje gaat binnenkort naar Florence, en toen ze me vertelde over haar reisplannen was het eerste wat ik dacht: bezoek die prachtige gebouwen, verwonder jezelf over de eeuwenoude magie van deze stad, maar whatever you do: strijk met je liefje neer op een terras, en bestel een Hugo: een longdrink met vlierbloesemsiroop, prosecco en soda, afgetopt met wat blaadjes verse munt. Het ultieme Italië-gevoel.
FRIDAY FAVORITES -> NEXT BACK WEEK