Als jij één superpower zou kunnen wensen, welke zou dat dan zijn? Vliegen? Onzichtbaar zijn? Gedachten lezen? Daarover, en meer, heb ik het deze week. En ook over Gijs Groenteman, Pinkeltje en Britney Spears. Happy weekend!
Superkrachten, we dromen er allemaal weleens over. In de tijd reizen, kunnen vliegen, gedachten lezen, stel je eens voor! Dat laatste lijkt me overigens niet bevordelijk voor je relatie – je moet immers niet alles willen weten – maar dat vliegen, dat lijkt me wel wat. Ik droom het behoorlijk vaak eigenlijk, als sinds ik klein ben. Het ultiem coole is dat ik mezelf in die droom overal naar toe kan sturen: ik heb totale controle.
Dan vlieg ik bijvoorbeeld over een schitterend besneeuwd berglandschap, en bedenk ik dat ik wel zin heb in New York. En hop, binnen no time zoef ik over de oceaan, en zweef ik hoog boven Manhattan. Deze week overkwam die droom me weer. En ik moet zeggen, in Coronatijden is zo'n tripje naar één van mijn favoriete steden een welkome afleiding.
De volgende morgen probeerde ik mijn Griek uit te leggen hoe dat precies in zijn werk gaat. "Dus dan lanceer mezelf vanaf de grond de lucht in, door keihard te concentreren en mijn beenspieren aan te spannen. And there I go." Ik vrees dat ik er ook een sprongetje bij deed.
Bloedsaai. Maar wel leuk.
Onmogelijk natuurlijk, en bloedsaai, een ander jouw droom uitleggen. Maar het grappige is dat hij me snapte en in zijn dromen dezelfde techniek bleek te gebruiken. Zo stonden we dus, twee volwassen mensen in een Amsterdamse keuken, onze droomvluchttechnieken uit te beelden – en liet ik van het lachen mijn cappuccino op de grond pletteren. En dan zijn we nog niet eens samen naar de Efteling geweest.
Ik wil maar zeggen, het is heerlijk om jezelf af en toe weer kind te voelen, zeker als je dat gevoel kunt delen met je geliefde. Zo voelde ik me deze week ook weer even kind toen ik twee dagen bij mijn ouders was. De rollen waren weliswaar omgedraaid, want waar mijn vader mij als puber altijd wakker maakte met een ontbijtje – kopje koffie, glaasje jus d'orange, twee geroosterde boterhammetjes met smeerkaas – zo verzorgde ik dit keer hun ontbijt op bed. Welverdiend, want ze gaan door pittige tijden.
Ik liet mijn vingertoppen over de oude balken glijden. En voelde dat er iets in het hout gekerfd stond.
Toen mijn ouders die middag gingen rusten, sloop ik de trap op naar boven, naar mijn voormalige slaapkamer. Die is inmiddels ontdaan van posters uit de Popfoto en Hitkrant, en ook het Laura Ashley behang is vervangen. Maar mijn oude bed staat er nog, in een knus zolderhoekje, verstopt onder houten balken. Toen ik daar even ging liggen, liet ik mijn vingertoppen langzaam over die balken glijden. Ik voelde dat er iets in het hout gekerfd stond. En ik herinnerde me ineens weer dat ik dat had gedaan, lang geleden. Maar wat stond er nou? Ik scheen het licht van mijn I-phone erop en las – naast "I love Rogier" en "Crete 4 ever" – "Just breathe". En zo stelde mijn puberversie mijn volwassen zelf onverwacht gerust.
1. BOEK VAN DE WEEK
Over superpowers gesproken, hoe gaaf zou het zijn als je de toekomst kon voorspellen? Toen ik stage liep in Londen verbraste ik elke vrije zondag mijn zuurverdiende stagevergoeding in een knus wijnbarretje in Covent Garden. Franse kaasjes erbij, een live violiste, fantastisch. Mijn stagegenootje Deirdre, die wat wijzer met haar centjes omging, en bovendien niets had met wijn, en ook niet met Franse kaasjes, wist me op een zekere zondagmiddag mee te sleuren naar het prachtige warenhuis Harvey Nichols. Want daar hadden ze én sushi, wat ze wel lekker vond, én een geweldige boekenafdeling. In die Harry Potter-achtige setting pakte ik het boek 'Titania's Oracle' uit de kast. A unique way to predict your future, beloofde de fluwelen cover.
Zullen we Het Magische Boek er anders even bijpakken?
Jarenlang heb ik Titania erbij gepakt om me via haar mysterieuze aanwijzingen antwoorden te geven op mijn levensvragen. Er was zelfs een tijd dat vriendinnen die op bezoek kwamen vroegen: "Zullen we Het Magische Boek er anders even bijpakken?" Titania ligt inmiddels te verstoffen in mijn eigen boekenkast. Maar Deirde, de nerdy studiebol die zich ontwikkelde tot classy lady met een voorliefde voor Hermès, en ik, de chaotische bohémian die zich ontwikkelde tot, nouja, een iets minder chaotische bohémian, werden wel vrienden voor het leven. En dat had niemand kunnen voorspellen.
Dit mysterieuze boek is niet meer te koop, maar als je dan toch antwoord wil hebben op al je levensvragen: Het Boek met Alle Antwoorden is ook een aanrader. Je vindt het HIER.
