Soms zijn vrijdagen wat minder happy, want dan krijg je ineens slecht nieuws over iemand die je ongelofelijk dierbaar is, en lijkt het alsof de wereld even instort. Het leven is niet alleen maar feest, en zo nu en dan ronduit oneerlijk. Daarom dit keer een wat verdrietiger verhaal. Wat uiteindelijk toch weer een positieve draai krijgt. Want ik weet: er is altijd een silver lining. Heb ik van mijn vader geleerd.
Tijdens de Kerst had ik al zo'n ellendig voorgevoel. Alsof er onheil op de loer lag. En dat onheil kondigde zich twee weken geleden inderdaad aan, toen ik door mijn moeder werd gebeld. Beheerst, maar ik voelde de paniek. Geen goed nieuws. Mijn vader – mijn grote held, mijn rots in de branding – bleek weer een tegenzet te hebben gekregen in zijn oneerlijke schaakspel met die ene rotziekte, waarvan ik de naam nieteens wil uitspreken. Een onvoorspelbare opponent, een geniepige vijand, dat is het – ik kan het echt niet mooier maken dan het is.
Dus vloog ik het huis uit, liep ik huilend naar de jongens van de autoverhuur (jullie zijn helden, Stijn en Ronald van Nedcars), terwijl ik ondertussen belde met mijn beste vriend Willem, om onze afspraak voor dat weekend af te zeggen. En misschien ook om een beetje gerustgesteld te worden, want hij heeft in deze situatie gezeten, en weet de juiste dingen te zeggen als het erop aankomt.
Autorit from hell
De autorit naar huis was een hel, omdat ik niet precies wist wat er nou exact aan de hand was, en er allerlei scenario's door mijn hoofd spookten. Mijn Griek, die me altijd feilloos aanvoelt, appte me ondertussen: "Je kunt 100 scenario's bedenken, maar er is altijd een scenario nummer 101 - waar je dan weer niet aan denkt. En dat scenario is misschien wel hoopvol. Het heeft dus geen zin om allerlei dingen in je hoofd te halen. Take it one minute at a time."
En inderdaad, gelukkig bleek het te overzien. Nog steeds een klap in ons gezicht, maar het team van specialisten liet ons weten die bastard van een tumor in zijn ruggenwervel van jetje te geven. Zoals de huisarts zei: "We doen er alles aan om ervoor te zorgen dat je voorlopig nog wel even van je vader kan genieten. En hij is bijzonder sterk."
Het is lastig om je vader zo kwetsbaar te zien. Gelukkig waren er ook momenten waarin humor de overhand nam. Zo vertelde papa dat hij voor zijn MRI-scan een hartmeting kreeg, en een hartslag van 50 bleek te hebben – dat hadden ze nog nooit eerder meegemaakt daar in het Reinier de Graaf ziekenhuis. "Weet je zeker dat je ondertussen niet al stiekem bent overleden pap?" zei ik lachend, door mijn tranen heen. Nee. Hij is er nog. En wat ben ik ongelofelijk trots op hem.
1. BOEK VAN DE WEEK
Ik bleek niet de enige die er even doorheen zat. Tijdens de boekbespreking met mijn leesclub, afgelopen zondag via Zoom, zag ik meer verdrietige koppies. Vanwege het overlijden van een oom (die ik ook heb gekend, zo'n typische Amsterdammer met een grote mond en een klein hartje. Hij heeft ooit een schilderijtje in mijn eerste appartementje in de Pijp opgehangen, zijn nummer stond in mijn mobiel en ik heb hem een keer middenin de nacht gebeld, per ongeluk natuurlijk: zijn naam stond net boven die van mijn toenmalige vriendje. Dat heb ik de rest van mijn leven moeten horen. "Hey Raffianne, wanneer ga je me weer bellen?").
Toch weer gelachen
Maar er was ook pijn over het gemis van ouders, broers, zusjes en vrienden bij de meisjes die in het buitenland wonen. "Ik mis jullie gewoon..." verzuchtten Mijke en Mascha in nagenoeg dezelfde ademteug. Ze wonen allebei in Ierland en dan is Nederland in tijden van Corona ineens ontzettend ver weg. We hebben uiteraard ook gelachen, want het boek dat ik had uitgezocht (De waarheid over de zaak Harry Quebert) bleek een behoorlijke miskleun, dat vond ik in ieder geval.
De meningen waren verdeeld, ik omschreef het als volgt: alsof je naar een goede film zit te kijken met enorm slechte acteurs. Of een slecht scenario met ok acteurs. Kortom, een guilty pleasure, op zich de moeite waard, maar zeker geen hoogstaande literatuur. Op naar het volgende boek: The Book Thief. De titel klinkt nu al veelbelovend.
2. FEELGOOD TIP VAN DE WEEK
"Deze moet je meenemen in je volgende blog!" riep één van de leesclubdames. Want de 'Ommetje' app, ontwikkeld door de Hartstichting in samenwerking met professor Erik Scherder, was voor haar een uitkomst om even te ontsnappen aan de dagelijkse sleur van online meetings, pubers die ge-homeschoold moesten worden en het algehele gevoel van muren die op je afkomen.
Ik hoor er ook uit andere hoeken goede verhalen over, dus ga deze wandel-app zeker proberen. Met of zonder app bleek deze week een ommetje met mijn beste vriendin Tessa door het Rembrandtpark eveneens een prima remedie tegen dat neerslachtige gevoel. Koffietje-to-go erbij, banjeren door de sneeuw en even bijpraten. Was er ook nog iemand door het ijs gezakt (het liep goed af). Ik voelde me als herboren na afloop.
3. PODCAST VAN DE WEEK
Wat ook enorm helpt als je even je gedachten wil verzetten, is luisteren naar een podcast. Even in een andere wereld, alsof je bij de makers aan de keukentafel zit. Even nergens aan denken, behalve: "Hoe zit het nou?" Dat gevoel had ik deze week bij de zesdelige podcast Mathilde's Mysterie, over de kleurrijke societydiva slash wandelend kunstwerk Mathilde Willink, die in de jaren zeventig dood wordt aangetroffen in haar hemelbed in Amsterdam. Zelfmoord, is de conclusie van de politie. Maar veel van haar vrienden hebben hier nooit in geloofd. Een geruchtmakende zaak vol intriges. Was het zelfmoord of toch moord? En wat had roddeljournalist Henk van der Meijden er in vredesnaam mee te maken? Je kunt HIER de trailer terugluisteren.
4. KIJKTIP VAN DE WEEK
De moeder der Nederlandse feelgood series is natuurlijk "Ik vertrek", en gedachteloos die serie bingen via Uitzending Gemist was precies wat ik nodig had deze week. Er is nou eenmaal weinig leuker dan veilig thuis op de bank met een glas wijn en een borrelnootje te loeren naar onfortuinlijke landgenoten die denken hun briljante idee (ik noem: mini-adventuregolfbaan, biodanza, spiritueel centrum) naar laten we zeggen, een regenachtige streek in Frankrijk of de Hongaarse poesta te brengen. Om er vervolgens achter te komen dat er geen elektriciteit is, de kelder een open riool blijkt te zijn, de klusjesmannen niet op komen dagen, en tot overmaat van ramp het geld op is voordat je het woord 'naaktcamping' kunt uitspreken.
Om met Martien Meiland te spreken: "De tranen schieten je soms in je broek", maar linksom of rechtsom komt het vaak toch weer goed, mede dankzij het grenzeloze optimisme van de kandidaten. Je kunt de laatste aflevering, met in de hoofdrol de Brabantse Carlos en Colinda, HIER terugkijken. Ze beginnen zonder vergunning een B&B in Zuid-Spanje met 'keigaaf' uitzicht – op een soort oorlogsgebied. Smullen.
5. RECEPT VAN DE WEEK
Allemaal aan de kaasfondue dit weekend! Want als er iets is waar ik trek in heb als het buiten sneeuwt is het dat wel. En dat gebeurt nou eenmaal niet zo vaak, dus ik ga morgen ingepakt als een eskimo – excuus, als een inheems persoon uit de sub-Arctische regio – richting mijn favoriete kaasboertje op de Ten Kate Markt en hop ik ook nog even langs de lokale slijter voor een flesje Kirsch. Ik vond HIER een lekker recept.
PS: Is het ook nog eens Valentijnsdag dit weekend! Of je het nou commerciële onzin vindt of niet, ik besloot een blog te schrijven met 14 tips voor lieve Valentijnscadeautjes. Als je snel bent, is de buit nog net op tijd binnen. Je leest ze HIER.
DIT ZIJN MIJN 5 x FRIDAY FINDS
1. The Book Thief (De Boekendief dus) vind je bij Bol.com, of doe je lokale boekwinkel een lol en shop 'm daar online.
2. Over ommetjes gesproken: dit boek voert je langs de mooiste wandelroutes in Nederlandse stadjes. Te koop bij Bol.com, of zoals ik hierboven al noemde: gewoon online bij jouw boekhandel.
3. En als je dan toch aan de wandel gaat, doe een lekker warme muts op die er ook nog een beetje sexy uitziet. Deze bijvoorbeeld, van Superdry.
4. Wandelend kunstwerk Mathilde Willink stond bekend om haar hysterische make-up. Met behulp van dit oogschaduwpalet van Urban Decay – één van mijn favoriete make-up merken – kan je zelf ook een beetje de muze uithangen. Lekker hysterisch, I love. Je shopt het bij ICI Paris XL.
5. Ik was een beetje uitgekeken op het merk 'Blond Amsterdam' – het is helaas verworden tot het equivalent van houten ganzen in je raamkozijn. Toch is dit wel heel schattig: een kaasfondue-setje in Delfts Blauw. Te koop bij De Bijenkorf.
Dit artikel bevat een aantal affiliate links, wat betekent dat ik een kleine commissie ontvang wanneer jij iets koopt via die desbetreffende link. Kost jou niets extra's en mij help je ermee nog meer mooie content te maken.