Happy Friday! In mijn wekelijkse recap dit keer: de poëzie van Amanda Gorman, een vleugje Bridget Jones en opnieuw iets met een BN-er die wat doms deed. Verder: appeltaart met slagroom (want ik was jarig), en de ultieme feelgood podcast van Aaf en Marc-Marie. High culture meets low culture kortom. Geniet van je weekend!
En? Hebben jullie ook een traantje weggepinkt afgelopen woensdag, toen Amanda Gorman tijdens de inauguratie van Joe Biden het podium betrad, haar shine pakte en op onnavolgbare wijze een boodschap van hoop en eenheid met de wereld deelde? Ze werd in één klap wereldberoemd, in haar lange gele jas, met haar rode diadeem én met haar nu al legendarische gedicht 'The hill we climb'. Met haar 22 lentes is Amanda Gorman de jongste dichteres ooit die mocht spreken tijdens de inauguratie van een Amerikaanse president. En dat op de plek waar twee weken geleden nog de bestorming van het Capitool plaatsvond. Ga er maar aan staan.
We leven in epische tijden, waarover waarschijnlijk nog lang gepraat zal worden in klaslokalen en aan keukentafels
Ook mooi: het feit dat Kamala Harris naar haar stoel werd begeleid door politie-agent Eugene Goodman, de man die op 6 januari vertwijfeld maar verwoed de indringers die op weg waren naar de Senaatskamer probeerde tegen te houden. Een episch beeld: ik vermoed dat het generaties lang doorgegeven zal worden in klaslokalen, op universiteiten en tijdens gesprekken aan de keukentafel.
We schrijven geschiedenis momenteel, daar ben ik me bijzonder bewust van. Aan de andere kant: dat doen we natuurlijk als mensheid al duizenden jaren. Uiteindelijk is dit ook maar een nét iets feller knipperend stipje op de tijdlijn van onze aarde.
Inauguratie? I didn't get the memo
De eerlijkheid gebiedt overigens te zeggen dat ik die hele inauguratie op de dag zelf compleet gemist heb. Zoals ik afgelopen zaterdag tijdens een telefoontje met mijn BFF Willem ook schoorvoetend moest toegeven dat ik niet zeker wist of het kabinet nou was gevallen, of toch nog niet helemaal? Ik hobbel zo nu en dan wat achter de feiten aan. Lang leve 'Uitzending gemist', wil ik maar zeggen.
In tegenstelling tot velen zat ik dus niet aan de buis gekluisterd op deze historische dag. Dat komt simpelweg omdat ik het achterlijk druk heb qua werk momenteel. Er waren deadlines die gehaald moesten worden, opdrachtgevers die op rapportages zaten te wachten, en daarbij moest ik present zijn bij achterlijk veel Zoom-meetings, waarbij er ook nog van me verwacht werd dat ik wat zinnigs zei.
Pluk van de Petteflet, Bridget Jones's Diary en de romans van Hella Haasse, wat zegt dat over mij?
Ik betrap mezelf erop dat ik tijdens zo'n online meeting om de haverklap mijn concentratie verlies als ik op de achtergrond een rijkelijk gevulde boekenkast spot bij mijn virtuele gesprekspartner. Staat daar nu echt Fifty Shades of Grey/ Das Kapital/De Verzamelde Werken van W.F. Hermans? Show me your books, and I will tell you who you are, zei een wijs iemand ooit, en dat klopt wel denk ik. Ik vraag me af wat het over mij zegt trouwens, het feit dat Bridget Jones's Diary, De Ingewijden van Hella Haasse en Pluk van de Petteflet gebroederlijk mijn boekenkast bewonen. Puur uit nieuwsgierigheid, welke drie boeken zou jij uit je boekenkast plukken om die vraag te beantwoorden?
1. PODCAST VAN DE WEEK
Ik ben gek op true crime podcasts, podcasts over actualiteiten en ook op podcasts die een licht filosofisch karakter hebben. Van Nederlandse producties tot aan Amerikaanse en Britse: ik heb het laatste jaar ongelofelijk veel pareltjes ontdekt. Bingen heeft sinds ik de podcast heb ontdekt een andere lading gekregen. Zonder scherm, gewoon op mijn oortjes. Het luisteren stimuleert andere hersengolven schijnt, geeft meer rust, en je steek er ook nog wat van op. Alsof iemand je een verhaal voorleest aan de rand van je bed, net als vroeger. Heerlijk. Ik val ermee in slaap, doe er de boodschappen mee en sta er nog net niet mee onder de douche.
Waar ik ook enorm blij van word: van dat heerlijke niets-aan-de-hand geklets over alledaagse zaken. Marc-Marie Huijbregts en Aaf Brandt Corstius doen dat meesterlijk. In hun podcast 'Marc-Marie en Aaf vinden iets' verwonderen de cabaretier en columniste zich over dingen die niet persé wereldschokkend zijn, maar wel herkenbaar. Van kapitalisme tot Willem-Alexander, van lelijke Nederlandse stranden tot en met uit logeren gaan. Ik moest met name heel hard lachen om Marc-Marie's ontmoeting met Beatrix: hij vond haar, mild gezegd, niet zo sympathiek. Waar ik me volledig in kan vinden, want ook ik had ooit een vrij ongemakkelijk intermezzo met onze voormalige koningin. Iets met protocollen die ik niet had gelezen omdat ik buiten een sigaretje stond te roken met de bewaking. Maar daarover meer in een ander blog. Je luistert deze podcast HIER terug. Aanrader!
2. KIJKTIP VAN DE WEEK
Ik beloof plechtig dat als deze pandemie weer voorbij is, ik hier tips en verhalen zal delen over fantastische restaurants, avontuurlijke reizen en diepgaande inzichten. Tot het zover is, houd ik het simpel. De wereld is klein momenteel, en dat is op zich vol te houden zolang De Slimste Mens op de buis is. Wat een zalig programma, wat een ultieme feelgood-tv. Ik geloof dat ik deze week in vijf avonden het volledige seizoen 2020/2021 heb teruggekeken – de finale is vanavond, maar die bewaar ik voor morgen – er was een blog te schrijven. Frank Evenblij die uit pure wanhoop steeds gekkere antwoorden roept bij de puzzel, Emma Wortelboer die de boel lekker ontregelt (en een bijzonder intelligente dame blijkt te zijn), die Brabantse jongen van de Snollebollekes die mijn hart stal – want wat een sympathieke en slimme vent – het is puur genieten. Zelfs Maarten van Rossem had gezien zijn ingehouden gegrinnik een topseizoen.
