De lentekriebels zijn officieel toegeslagen, en dat gaat gepaard met de nodige veranderingen in ons huis – al stond dat niet helemaal op de planning. Maar ineens vond ik het nodig om de woonkamer te verbouwen, alleen maar omdat de jongen van PostNL op de stoep stond. Verder in mijn weekupdate: de boekenclub kwam bijeen, ik liet me weer eens ompraten en werd lid van een goed doel, en ontdekte een recept voor aspergetaart. Fijn weekend!
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar vandaag had ik voor het eerst zwaar de lentekriebels te pakken. Toen ik om half acht opstond scheen het zonnetje al vrolijk de woonkamer in, buurtpoes Walter lag lekker te spinnen in het raamkozijn en op de Ten Katemarkt – waar ik iets later een rondje deed om verse bloemen en croissants te kopen – liepen mensen fluitend over straat. Langzaam begint de natuur te ontluiken, de seringen op ons balkon maken weer fris groen blad aan, evenals de appel- en kastanjebomen in de binnentuinen van onze onderburen.
Op dagen zoals deze ontstaat bij mij een gevoel wat ik het beste kan omschrijven als 'veranderdrang.' Alles moet ineens anders – niet in mijn leven, wél in mijn interieur. Ik kan nooit exact voorspellen wanneer het zover is, maar als het moment zich aandient: berg je maar.
Ik heb inmiddels een innige band opgebouwd met de jongen van PostNL. Ik moet hem misschien eens op de koffie vragen.
Vandaag was die dag. Dat ging als volgt: ik had kussenhoesjes in vrolijke voorjaarsprinten besteld, die vanmorgen werden afgeleverd door de jongen van PostNL – met wie ik inmiddels een innige band heb opgebouwd. Hij komt zo vaak bij ons langs, dat ik 'm inmiddels wel een keer op de koffie kan vragen. Al denkt hij er zelf waarschijnlijk anders over.
Die kussentjes moesten natuurlijk onmiddellijk gezellig op de bank worden gedrapeerd, en vervolgens bedacht ik me dat die bank ook wel leuk zou staan aan de andere kant van de woonkamer. Maar dan moesten het dressoir, de Chesterfieldstoel van mijn opa en de planten natuurlijk ook een andere plek krijgen. "Babe? Can you help me for a minute?"
De Griek voelde het al aankomen. Die sputterde nog wat tegen, iets over dat ik toch een deadline had, maar hij is de flauwste niet en zo sjouwden we die loeizware stoel van de ene hoek naar de andere, werden er ineens schilderijtjes opgehangen en wifi-routers verplaatst.
Even de plinten poetsen
Enfin, drie uur later. Ik besloot de plinten ook maar even van stof te ontdoen (het nadeel van dat voorjaarszonnetje: je ziet ieder stofje, elke streep op de ruit), maar toen ik me hardop afvroeg of ik de ramen ook een sopje zou geven was de grens bereikt. De Griek mompelde iets over 'doorslaan' en wees me fijntjes op het feit dat ik misschien maar eens moest beginnen aan mijn blog. Toch keken we nog even innig tevreden naar de herinrichting van de woonkamer. En omdat ik kwistig met de interieurspray – pardon, de fles huisparfum – in de weer was geweest, rook het ook zo lekker.
"Lentekwiebels, I like that word," zei de Griek. Ik kroop weer achter mijn laptop, gooide in de gauwigheid het vintage trainingsjackie dat ik tijdens mijn opruimwoede had gevonden in de Amsterdam Yard Sale Facebookgroep, en ging weer aan het werk. En die bank? Die staat natuurlijk weer keurig netjes op z'n oude plek.
"Draaien!"
1. BOEK VAN DE WEEK
"Jullie waren toch zo fanatiek? Ik heb dat keuzeboek al twee maanden uit!" mopperde het kersverse lid van de boekenclub via Whatsapp. Waar we zo enthousiast waren gestart, had onze boekenclub inderdaad een beetje verzaakt de laatste tijd. We hadden het druk gehad met van alles en nog wat, ik persoonlijk kon me er even niet toe zetten, hoe mooi het boek ook was, en zo ontstond er een kleine leesdip.
Maar afgelopen woensdag was het zover: de boekbespreking. The Book Thief, het boek dat we zouden voorzien van onze leeservaringen en literaire analyses, had ik stiekem nog niet uit, dus begaf ik me al spoiler-ontwijkend in de Teams-meeting. Eén van onze partners kwam zich er ook nog even mee bemoeien ("Wat de schrijver hiermee wil zeggen..." hoorden we licht spottend op de achtergrond). Onze meeting ging toen allang weer over heel andere zaken, zoals de corona-puppy van de één, de verhuisplannen van de ander en de cardio-yoga-hardloop challenge waar zo ongeveer iedereen aan mee bleek te doen, behalve ondergetekende. ("I didn't get the memo" zeg ik dan altijd maar. Wat niet helemaal waar is, maar ik kwam ermee weg).
Zei je nou een vlo?
Vriendinnetje Mascha riep ons al enthousiast handenklappend tot de orde: tijd om een nieuw boek te kiezen! Ze had al wat voorwerk gedaan, en suggereerde Hamnet van Maggie O'Farrell.
Ze omschreef het als volgt: "Een verhaal over moed, verdriet en liefde, over de unieke band tussen tweelingen, en over een vlo die in Alexandrië op een schip richting Europa terechtkomt. Maar bovenal het onvergetelijke verhaal van een jongen wiens naam werd gegeven aan één van de meest gevierde stukken ooit geschreven." "Zei je nou een vlo?" riepen we zo ongeveer in koor.
2. KIJKTIP VAN DE WEEK
Natuurlijk zijn Belgische, Britse en Scandinavische series top, maar in Nederland kunnen we er inmiddels ook wat van. Ik besprak HIER al hoe verslavend goed ik Klem vond (ook Ricky Gervais was vol lof), en van het wat luchtigere Divorce heb ik gesmuld. Daarin speelt Jeroen Spitzenberger een hoofdrol, en voor hem heb ik vanwege zijn jongensachtige, licht onhandige charme al tijden een zwak.
Hij speelt ook één van de karakters in Oogappels, een heerlijke serie over puberstress en ouderleed. Seizoen 3 is nu te zien op NPO1, en het is weer zo goed! Over moeders die meer last van examenstress hebben dan hun kinderen, over ontluikende liefdes op de middelbare school, over blowen en de overgang, maar bovenal over de liefdevolle, maar soms moeizame relaties tussen koppels en hun kroost. Volgens vriendinnen die kinderen hebben in de puberleeftijd kijken ze er graag samen naar. Al pikken ze er wel andere dingen uit die ze grappig, ontroerend of herkenbaar vinden, en dat vind ik juist zo knap gedaan aan deze serie. Je kunt HIER de trailer bekijken.
3. PODCAST VAN DE WEEK
Over puberleed gesproken, in de succesvolle podcast Echt Gebeurd van Paulien Cornelisse en Micha Wertheim klimmen 'echte mensen' op het podium om hun waargebeurde verhaal te delen. Dat kan variëren van een beklemmend relaas, verteld door een medewerker uit de meldkamer van 112, tot een hilarische kroeganekdote, maar vaste prik zijn de voorgelezen puberdagboeken.
Het idee is ontleend aan een Amerikaans programma (The Mortified Podcast), en het werkt zo goed omdat het lijkt alsof je uit je eigen puberdagboek wordt voorgelezen. Onderwerpen als onzekerheid over jeugdpuistjes, die knappe jongen uit vier Atheneum en je identiteit vinden als puber: het komt allemaal aan bod. De jeugd van tegenwoordig mag dan wel hun liefde uiten door hartjes en berichtjes op TikTok te delen, wie in de jaren negentig veertien en verliefd was moest soms dagenlang wachten op een brief – weet ik uit ervaring. Maaike Marijne vertelt erover in haar puberdagboek. Die aflevering kun je HIER terugluisteren.
Zo herkenbaar. Ik krijg direct zin om mijn eigen dagboeken uit die tijd weer tevoorschijn te halen.
4. RECEPT VAN DE WEEK
Het aspergeseizoen is weer geopend! Wat mij betreft hét startschot voor de lente. Je kunt ze natuurlijk op traditionele wijze bereiden met ham, botersaus, krieltjes en een gekookt eitje, maar op de website van Pauline's Keuken (waar ik sowieso heel veel recepten vanaf pluk) vond ik een lekker recept voor een bladerdeegtaartje met witte asperges, gerookte zalm en dille. Supermakkelijk om te maken, ideaal voor de lunch op een luie zondagmiddag.
Je kunt het recept voor deze aspergetaart met zalm HIER terugvinden. Ik zou er zelf na het bakken nog wat geraspte citroenschil overheen gooien, dat maakt het extra fris.
5. IETS LIEFS DOEN DEZE WEEK
Ik ben een sucker als het aankomt op die aardige jongens en meisjes die je op straat benaderen om een abonnement op de Volkskrant te nemen, of om je te vragen een donatie te doen voor een goed doel. Je kunt ze ook irritant noemen, maar ik vind het nou eenmaal lastig om nee te zeggen en zo kwam ik talloze keren thuis met de realisatie dat ik ineens sponsor was geworden van het Texels Museum of de anti-bakfietsbeweging. Dat moest maar eens afgelopen moest zijn. Ik besloot ieder jaar één goed doel te steunen, en die fondsenwervers voortaan links te laten liggen.
Omdat ik in 2021 nog geen goed doel had gekozen, viel ik deze week voor het goede verhaal (en de mooie blauwe ogen) van een jongen van Vluchtelingenwerk. Ze komen op voor mensen zoals jij en ik, die noodgedwongen op de vlucht moesten uit hun thuisland. Zo kunnen zij – en hun kinderen – weer een veilig bestaan opbouwen. Je vindt HIER meer info.
DIT ZIJN MIJN 5 x FRIDAY FINDS
Laat de lente maar beginnen: dit lieve, linnen sierkussen met bloemenprint vond ik bij Maison Du Monde.
Een nieuwe lente, een nieuw kunstwerk aan je muur. Mijn liefje liet zich inspireren door het verhaal van de beeldschone, vrijgevochten prinses Nausicaa en de held Odysseus, die als schipbreukeling aanspoelt op het strand van haar geboorte-eiland Corfu. Te koop in verschillende variaties bij Ministry of Love.
Daar liep ik dus mee rond te sprayen: het heerlijke huisparfum English Pear & Freesia van Jo Malone. Te koop bij de Bijenkorf.
Het nieuwe boek dat we met de boekenclub gaan lezen. Hamnet (en nee, dat is geen tikfout, maar heeft wel met Shakespeare te maken). Te koop bij Bol.com.
Ooit won ik de quiz tijdens een kookworkshop omdat ik wist dat dit keukenaccessoire een 'zesteur' heet. Een soort dunschiller voor citroenen en limoenen dus, om je gerechten een frisse bite te geven. Te koop bij mijn lokale kookwinkel De Meesterslijpers.
Dit artikel bevat een aantal affiliate links, wat betekent dat ik een kleine commissie ontvang wanneer jij iets koopt via die desbetreffende link. Kost jou niets extra's en mij help je ermee nog meer mooie content te maken.