Na een weekje pauze ben ik weer terug met mijn weekupdate. Always late, but worth the wait zullen we maar zeggen. Dit keer: over sleutels die altijd kwijt zijn, net op het moment dat je de deur uit moet, over het nieuwe seizoen van De Mol België (hoera) en een bloedstollende podcast die je beter niet kunt luisteren voor het slapen gaan. Verder nog wat balkontips en een recept van De Griek. Geniet van je weekend!
Vorige week vrijdag appte een vriendin. "Zullen we morgenochtend even bellen? Is half 10 ok, of lig je dan nog te slapen?" Drie dagen later. Weer een whatsappje. Andere vriendin, zelfde strekking. "Laten we om 9 uur gaan wandelen. Of is dat te vroeg voor je?"
Het moge duidelijk zijn: ik heb blijkbaar de bedenkelijke reputatie een nachtbraker te zijn, die het liefst een gat in de dag slaapt. Nou zit daar wel een kern van waarheid in. Ik was vroeger een avondmens pur sang en op feestjes deed ik standaard het licht uit. Er waren talloze weekenden waarin ik tot diep in de nacht op de dansvloer stond en bij het ochtendgloren pas mijn bed inrolde, om vervolgens wakker te worden als het weer ging schemeren. En als ik op stoom was qua werk, kwam het geregeld voor dat ik om 2 uur 's nachts nog zat te schrijven.
Zou het de leeftijd zijn?
Das war einmal. Inmiddels vind ik vroeg opstaan heerlijk, zeker door de week. Ik weet niet of het komt door Corona, of het een kwestie is van ouder worden of hormonen (god forbid), maar ik word tegenwoordig vaak nog voor mijn wekker wakker – en nee, die wekker gaat niet om half 11 af, maar om kwart voor 8. Ik slaap goed, dus sta fris en fruitig op en omdat ik mijn werk – en over het algemeen mijn leven – hartstikke leuk vind, heb ik oprecht zin in de dag.
Het fijnste aan vroeg opstaan is dat je geen afleiding hebt. Mijn geliefde heeft zich nog even lekker omgedraaid, mijn mailbox stroomt nog niet over en mijn telefoon houdt zich nog even rustig. Ik drink een kopje koffie op het balkon terwijl de stad ontwaakt, ik luister naar de vogels, doe misschien wat yoga en ga vervolgens volledig gefocust aan het werk. Enige uitzondering op de regel is dit blog, dat ik op vrijdagavond schrijf. Maar dat is het begin van het weekend, dus dan mag het.
Het was nooit de bedoeling om te laat te komen, maar er waren altijd wel weer sleutels kwijt, of mensen die ineens een lang verhaal gingen vertellen als ik de deur uit wilde gaan
Over bedenkelijke reputaties gesproken: er was een tijd dat ik altijd te laat kwam. Niet op zakelijke afspraken, en ook niet bij de tandarts, maar doorgaans wel wanneer ik met vrienden had afgesproken. Daar zaten geen slechte bedoelingen achter, het was gewoon vaak zo dat ik vlak voordat ik zou vertrekken toch nog even een koffietje besloot te nemen, of dat ik mijn sleutels kwijt was, of dat iemand ineens een heel lang verhaal wilde vertellen terwijl ik mijn jas al aan stond te trekken. Ook zo onbeleefd om dan weg te lopen.
Klotsende oksels en rollende ogen
Ik kwam er een aantal jaar geleden zelfs achter dat mijn vriendinnen mij vertelden dat we elkaar om half 8 zouden treffen, terwijl de werkelijke afspraak een half uur later was. Zo waren zij ervan verzekerd dat ik op tijd zou zijn. En dan nog presteerde ik het om met het zweet op mijn voorhoofd en klotsende oksels het restaurant in te hollen, terwijl zij al aan hun aperitiefje zaten.
Mijn beste vriend Willem heeft me ooit ferm toegesproken dat hij het nu echt niet meer tof vond dat ik standaard de trein miste of een uur later kwam aankakken: zijn tijd was ook kostbaar – volledig terecht natuurlijk. Tot twee keer toe verkeerde ik in de ongemakkelijke situatie dat ik de grondstewardess bij de balie op Schiphol moest smeken om me door te laten, ookal zou de gate over een kwartier sluiten. Dat deed ze gelukkig – weliswaar met rollende ogen. Ook dat overkomt me niet meer. Sterker nog, tegenwoordig bouw ik een ruime marge in, want haasten: ik heb er een bloedhekel aan. Je gaat er zo van zweten.
1. KIJKTIP VAN DE WEEK
Hang de vlaggen uit: De Mol België is weer begonnen! Ik kijk al jaren met veel plezier naar de Nederlandse versie (al vond ik het seizoen in China behoorlijk tegenvallen) maar de Belgen doen dit zoveel beter. Aflevering 1 begon al goed, compleet met onverwachte plotwendingen, bloedstollend spektakel en sterke opdrachten die wél gewoon te begrijpen zijn. Niks lasergames, maar aangeschoten met een dienblad vol wijnglazen een steile berg afdalen: dat werk.
Wat ik ook een verademing vind is dat het geen bekende sterren zijn die meedoen, maar gewone stervelingen. Er doet dit jaar zelfs een oud-collega van me mee! En er is altijd wel een opdracht waarbij alcohol in het spel is. Of dieren. Of elektrische schokken. Moet je in Nederland eens mee aankomen. Heb je De Mol België nog nooit gezien? Dan ben ik jaloers op je. Je kunt alle seizoen terugkijken op GoPlay. Ga je geen spijt van krijgen.
2. PODCAST VAN DE WEEK
Via Parel Radio, een podcast die de mooiste radio-documentaires, podcasts en hoorspelen voor je verzamelt, stuitte ik op Wraak: een achtdelige dramaserie die zich afspeelt binnen het Amsterdamse politiekorps. Het verhaal begint met de vondst van een lijk in het IJ. Het is het lichaam van Monique Zegers, een agente die verwikkeld is geraakt in een ingewikkeld machtsspel. Al gauw vallen er nog meer vrouwelijke slachtoffers. Deze podcast is fictie, en alhoewel ik liever naar waar gebeurde verhalen luister, is deze echt de moeite waard. Het is in 8D opgenomen, zodat de geluidseffecten je het gevoel geven dat je middenin het verhaal zit. Met onder meer de stemmen van topactrices Rifka Lodeizen, Carine Crutzen en Nadja Hüpscher. Alvast een waarschuwing: niet geschikt voor jonge luisteraars, want bij tijd en wijle écht eng. Je kunt HIER de trailer terugluisteren (koptelefoon op, dan hoor je gelijk dat 8D effect).
3. SHOPTIP VAN DE WEEK
Het is wat mij betreft h