Het is weer vrijdag, dus tijd voor een nieuwe week update. Over een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste dat compleet anders uitpakte dan ik had verwacht, het favoriete avonturenboek van De Griek en zweten in een stemhokje. Kortom: never a dull moment, en gelukkig maar. Fijn weekend!
Ik geloof niet dat ik ooit zo hysterisch blij was om naar de schoonheidsspecialiste te gaan als afgelopen donderdag. Wat. Een. Feest. Eindelijk! Al huppelend begaf ik me naar de Spuistraat, waar mijn favoriete beautysalon Soap Treatment Store zich bevindt, voor een ini-mini-mani, een spoiled pedicure en een facial. Zin in! Maar zoals wel vaker als je je ergens enorm op verheugt, valt het in de praktijk soms bitter tegen. Zo ook bij mij. Dat had niet zozeer te maken met de schoonheidsspecialistes van Soap, die zijn geweldig goed en superlief.
In gedachten zag ik mezelf al een me-time momentje delen met Isa Hoes, of desnoods met een goed gestylde bakfietsmoeder
Bij aankomst bleek ik echter een verkeerde boeking gedaan te hebben waardoor mijn facial niet doorging, en tot overmaat van ramp belandde ik voor mijn pedicure naast een oudere heer die overduidelijk te lang alleen thuis had gezeten. En ik maar denken dat hier alleen maar hippe influencers, goed gestylde bakfietsmoeders en knappe actrices kwamen. Ik had me van tevoren in gedachten al vriendelijk zien keuvelen met Isa Hoes, die als ik Instagram mag geloven ook regelmatig haar me-time momentje pakt bij Soap. Dat liep anders.
Nog voordat ik mijn kleine teen in het warme voetenbadje met eucalyptusolie had gedompeld, begon deze meneer te ratelen over de verkiezingen, over de klantenservice van het stadsarchief in Amsterdam en zijn postzegelverzameling. Het arme meisje dat hem behandelde had overduidelijk geen idee waar hij het over had, maar bleef vriendelijk knikken en vijlde ongestoord de dikke laag eelt van zijn voetzolen.
Waar is Ted de Braak als je hem nodig hebt?
Ik vind oudere mensen hartstikke leuk en alles, maar hier had ik me toch wat anders bij voorgesteld. Het was ook niet bepaald een gezellig, Ted de Braak-achtig type met een olijke snor, maar meer een lookalike van Freek de Jonge. En daar ben ik nou eenmaal geen fan van. Dus bladerde ik maar wat door de Harper's Bazaar en probeerde ik het meisje dat mijn nagels lakte te verstaan, wat nogal werd bemoeilijkt door haar mondkapje en het onophoudelijke gezwets van mijn buurman. Eenmaal thuis stootte ik keihard mijn teen tegen het randje in de badkamer, met als gevolg een dikke kras door de zorgvuldig opgebrachte, knalrode My Chihuahua Bites! nagellak. (Even serieus, degene die bij O.P.I. de namen voor hun nagellakjes verzint verdient een standbeeld).
Het stemformulier dat ik zwetend inleverde had meer weg van een origami-knutselwerk
Over knalrood gesproken, zoals velen met mij kreeg ik deze week het rode stempotlood mee naar huis, maar in tegenstelling tot zo ongeveer iedereen op mijn timeline besloot ik er géén selfie mee te maken. Ik weet overigens niet hoe het met jullie zit, maar zelden heb ik zo geworsteld met een stemformulier als dit jaar. Niet omdat ik niet wist welk cirkeltje ik rood wilde kleuren, maar omdat ik de kapitale fout maakte het papier in zijn geheel uit te vouwen – en het vervolgens niet meer in de plooi kreeg. Ik geloof dat ik tien minuten heb staan zweten in dat hokje, omdat ik de vrij irritante eigenschap heb dat ik dingen netjes wil doen. Het correct opvouwen van een stembiljet hoort daar kennelijk ook bij. Uiteindelijk leverde ik een soort origami-knutselwerk in wat nauwelijks door het gleufje van de stembus paste. "Heb je er nou twee ingevuld?" vroeg het mannetje dat toezicht hield. Het was, kortom, niet helemaal mijn week.
1. BOEK VAN DE WEEK
Ssht, niet tegen de meisjes van de boekenclub zeggen, maar terwijl ik zo zoetjesaan wel op de helft van ons keuzeboek zou moeten zijn (The Book Thief van Markus Zusak), ben ik nog niet eens begonnen. Geen bladzijde opengeslagen zelfs. Ernstiger nog, ik heb vrolijk een ander boek besteld vandaag, en het kan zomaar gebeuren dat ik die volgende week wel in één ruk heb uitgelezen. Ik vermoed dat ik door het gebrek aan reizen ineens een enorme behoefte heb aan avonturenboeken, films en series – daarom droomde ik in mijn vorige blog al weg bij In Tachtig Dagen de Wereld Rond, en staat de fantastische film A passage to India voor komend weekend op mijn programma.
Een malle professor en een mysterieus geheimschrift
Toen ik deze week mijn Griek vroeg welke avonturenroman wat hem betreft de allerbeste ooit is, kwam hij met A Journey to Center of the Earth. Ook van Jules Vernes, zijn grote doorbraak zelfs. Over de ontdekking van een geheimschrift, een vulkaan op IJsland en een professor met de illustere naam Otto Lidenbrock die met zijn neefje op zoek gaat naar het middelpunt van de aarde. Ik heb de hardcover besteld mét illustraties, en kan niet wachten met de professor en zijn neef mee op reis te gaan. Ondertussen ga ik dit weekend als een malle beginnen met The Book Thief. Want dat schijnt ook een behoorlijke page turner te zijn. En ik mag de meisjes van de boekenclub natuurlijk niet teleurstellen, zeker omdat ik zelf iedereen altijd zo fanatiek op de deadlines zit te wijzen. Dat is overigens voornamelijk omdat ik me steeds zo verheug op onze online boekbesprekingen, en de boel daarom graag een tikkie aanspoor.
